Najważniejsze rozwiązania projektowanej regulacji są następujące:

• Doprecyzowanie definicji „marnowania żywności” – tak aby definicja wskazywała, że za żywność marnowaną należy uznawać każdą żywność, która kiedykolwiek spełniała wymogi prawa żywnościowego i w stosunku do której sprzedawca doprowadził do sytuacji, że nie jest już możliwa do spożycia przez ludzi. Nowa definicja ma wymusić na sprzedawcach żywności podejmowanie działań, które przeciwdziałają jej zmarnowaniu i nie dopuszczą żeby stała się odpadem. Marnowaniem będą nie tylko działania, na skutek których żywność jest marnowana, ale także i zaniechania, które doprowadziły do jej przeterminowania.
• Zobowiązanie „sprzedawców żywności” aby umowami na nieodpłatne przekazywanie żywności organizacji pozarządowej objęte były wszystkie jednostki handlu sprzedawcy (czyli także pojedyncze sklepy) o powierzchni powyżej 250 m2. Ma to przyczynić się to do większej ilości przekazanej żywności; Usunięto kryterium dotyczące przychodów ze sprzedaży (50%).
• Podniesienie opłaty za marnowaną żywność z 0,1 zł/kg na 0,5 zł/kg aby zmniejszyć skalę marnotrawionej żywności przez sklepy.
• Wprowadzenie maksymalnego odliczenia od opłaty, tj. sumy kosztów kampanii i kosztów transportu i dystrybucji do maksymalnie 20 % opłaty.
• Wprowadzenie kary w przypadku niezrealizowania kampanii edukacyjno-informacyjnych w wysokości 5 000 zł;
• Podniesienie kary pieniężnej za niewniesienie opłaty, wniesienie w niepełnej wysokości albo po terminie, z „od 500 zł do 10 000 zł” do kwoty od 5 000 zł do 15 000 zł.
• Wprowadzenie terminu do którego sprzedawcy żywności mają podpisać umowę z organizacją pozarządową, tj. do 31 grudnia na następny rok kalendarzowy.
• Wprowadzenie obowiązku dla sprzedawców żywności do prowadzenia miesięcznej ewidencji żywności przekazanej poszczególnym organizacjom pozarządowym oraz miesięcznej ewidencji marnowanej żywności ze wskazaniem rodzaju i ilości marnowanej żywności.