Celem raportu jest poznanie kontekstu powstawania zjawiska marnotrawienia żywności na poziomie konsumenta, a także identyfikacja mechanizmów, które mogą ułatwiać zmianę zachowań i stanowić podstawę do interwencji w zakresie zapobiegania i ograniczania marnowania żywności.

Jeśli chodzi o marnowanie żywności przez konsumentów, główne zidentyfikowane czynniki behawioralne obejmują:

• preferencje (gust osobisty, kwestie kulturowe);
• nawyki (częstotliwość zakupów, planowanie posiłków);
• postawy, myśli i uczucia (postrzeganie obfitości, strach przed zatruciem pokarmowym);
• normy społeczne;
• wiedza i umiejętności (lub ich brak), takie jak słabe zrozumienie informacji na opakowaniu dotyczących daty minimalnej trwałości (prowadzące do przedwczesnego wyrzucania żywności), brak dobrych praktyk przechowywania w celu maksymalizacji okresu przydatności do spożycia; lub brak umiejętności przygotowywania i porcjowania żywności.

W raporcie szczegółowo omówiono także możliwe interwencje mające na celu ograniczenie marnowania żywności w podziale na dwie kategorie: interwencje przetestowane/sprawdzone i nieprzetestowane. Raport wskazuje też obszary możliwości zastosowania potencjalnych interwencji w celu ograniczenia marnotrawienia żywności.