Na brytyjskie flagi wetknięte w mięso w supermarketach polscy eksporterzy drobiu narzekali już trzy lata temu. Oznaczanie surowca (m.in. drobiowego i wieprzowego) krajem jest od kwietnia obowiązkowe na poziomie unijnym. O podobnym znakowaniu brytyjski rząd mówił w tym roku już kilkakrotnie w odniesieniu do produktów mlecznych - sera, jogurtów i mleka w związku z załamaniem cen na tym rynku i chęcią pomocy swoim farmerom (spadek cen dotknął większość krajów unijnych, również Polskę). Wypominał handlowi, że mniej niż połowa masła i sera jedzonego w Zjednoczonym Królestwie jest robiona z rodzimego mleka. Obowiązków w tym zakresie branża się jednak nie doczekała. Teraz brytyjskie władze zachęcają do dodatkowego oznaczania żywności nie tylko krajem, ale też regionem pochodzenia. Chcą wzbudzić w nabywcach „dumę z kupowania brytyjskich produktów i wspierania rozwoju terenów wiejskich". Twierdzą, że konsumenci podchodzą entuzjastycznie do lokalnej produkcji. Nasi eksporterzy, choć rosną, kręcą na to nosem.

- Polskie mięso nie wypracowało jeszcze swojej marki, nie jest rozpoznawalne jak argentyńska wołowina, więc wszelkie zachęty dokupowania lokalnej żywności, wspierania rodzimych producentów są dla nas ewidentną przeszkodą. Pytanie, czy znakowanie nie oznacza chęci powrotu do gospodarek narodowych i ograniczenia rynku europejskiego. Co się stanie, gdy wszystkie kraje będą się tak zachowywać - zastanawia się Witold Choiński, prezes Związku Polskie Mięso.

- Problem dotknie państw, które oparły rozwój na gospodarce żywnościowej. Polska się do nich zalicza - 30 proc. produkcji żywności wyjeżdża z kraju, z czego aż 80 proc. do innych krajów UE. Nasz rynek wewnętrzny jest stabilny i nie ma już większego potencjału rozwojowego, więc jedyną szansą jest eksport. Dlatego powinniśmy uważnie patrzeć na praktyki protekcjonistyczne w różnych krajach unijnych - mówi Andrzej Gantner, dyrektor generalny Polskiej Federacji Producentów Żywności.

Więcej w: Puls Biznesu 29.09.2015