Element czystości pary jest jednym z najczęściej pomijanych elementów w czasie kontroli czy to instytucji certyfikujących czy sanitarnych i weterynaryjnych. Para ze względu na wysoką temperaturę kojarzy się ze sterylnością i czystością. Jest to złudne, bo o ile rzeczywiście można mówić o czystości mikrobiologicznej, o tyle problemem mogą być szkodliwe substancje zawarte w parze, które dostały się do niej jako proces uboczny uzdatniania wody, czyszczenia kotłów ze stali czarnej lub też korozji tych urządzeń, rurociągów oraz osprzętu. Dlatego tak ważna jest świadomość, że tylko urządzenia ze stali kwasoodpornej zapewniają odpowiedni poziom higieniczności pary do kontaktu z żywnością.

Istotne jest, by wśród producentów żywności powszechną stała się świadomość, że to na dostawcach linii technologicznych, projektantach i instalatorach spoczywa odpowiedzialność za informowanie o wszelkich konsekwencjach stosowanych w procesach produkcji technologiach. Niestety doświadczenie pokazuje, że producenci żywności nie są o wszystkich faktach informowani.

Para przeznaczona do bezpośredniego kontaktu z żywnością wymaga gwarantowanej czystości, higieniczności, odpowiedniej wilgotności i temperatury. Para wodna stykająca się bezpośrednio z żywnością nie może zawierać jakichkolwiek substancji, które stanowią zagrożenie dla zdrowia lub życia człowieka lub mogą zanieczyścić żywność.

Podstawą prawodawstwa w Unii Europejskiej jest Rozporządzenie WE 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 roku ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego.

Już na samym początku w preambule pkt.(6) zaznaczono iż:

Woda jest spożywana bezpośrednio lub pośrednio podobnie jak inny pokarm i dlatego przyczynia się do ogólnego narażania konsumenta na działanie spożywczych substancji, łącznie z zanieczyszczeniami chemicznymi i mikrobiologicznymi.

Czym w rozumieniu prawa jest „żywność”? Żywność (lub środek spożywczy) oznacza jakiekolwiek substancje lub produkty, przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia przez ludzi można się spodziewać.

Czym w rozumieniu prawa są środki spożywcze? Środek spożywczy obejmuje napoje, gumę do żucia i wszelkie substancje, łącznie z wodą, świadomie dodane do żywności podczas jej wytwarzania, przygotowania lub obróbki.

Wyłącznie żywność zgodna ze szczegółowymi przepisami wspólnotowymi regulującymi bezpieczeństwo żywności jest uważana za bezpieczną. Jeżeli niebezpieczny środek spożywczy stanowi część partii lub dostawy żywności należącej do tej samej klasy lub kategorii, należy założyć, że całość żywności w tej partii lub dostawie jest również niebezpieczna. Żaden niebezpieczny środek spożywczy nie może być wprowadzany na rynek. W zakresie bezpieczeństwa pasz obowiązują identyczne wymogi jak do żywności.

Warunki jakim muszą odpowiadać wszystkie materiały i wyroby do kontaktu z żywnością są zawarte w Rozporządzeniu WE Nr 1935/2004 w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, którego wykładnią jest norma Norma PN-EN 1672-2+A1:2009 Maszyny dla przemysłu spożywczego, pojęcia podstawowe - wymagania z zakresu higieny.

Ciekawym przykładem prawidłowego oznakowania takiego wyrobu jest ekspres do kawy, jest przecież urządzeniem wytwarzającym parę do kontaktu z żywnością i podlega wspomnianym regulacjom prawnym.

Bardzo ważnym wymogiem wobec projektantów jest umieszczenie w projekcie informacji o tym w jaki sposób w zakładzie będzie wytwarzana para, do czego będzie stosowana i jakie ma spełniać wymogi, aby od samego początku realizacji inwestycji producent żywności był rzetelnie poinformowany. Podkreślić należy, że instalatorzy są zobowiązani do wykonania instalacji ściśle według projektu, dlatego wadliwy projekt to wadliwa instalacja. Jeżeli inwestor upiera się przy realizacji niezgodnego z prawem projektu, odpowiedzialny instalator powinien zażądać oświadczenia, że inwestor został poinformowany o niezgodnościach bądź jeśli naruszenia są poważne odstąpić od realizacji takiego projektu.

W przypadku, gdy producent żywności, stosując niezgodne z prawem urządzenia lub instalacje, narazi się na sankcje, z pewnością wystąpi z roszczeniem odpowiednio wobec dostawcy bądź projektanta, który powinien zapobiec dostarczeniu urządzeń lub instalacji niespełniających wymagań prawnych.

Art. 95 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, stanowi iż w przypadku szkody wyrządzonej przez środki spożywcze, odpowiedzialność za taką szkodę ponosi podmiot działający na rynku spożywczym na zasadach określonych w przepisach Kodeksu cywilnego dotyczących odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny.

Ponadto, przedsiębiorca może być ukarany mandatem karnym podczas kontroli sanitarno-higienicznych na podstawie art. 100 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. W szczególności - art. 100 ust. 1 pkt.13 stanowi, iż kto wprowadza do obrotu materiał lub wyrób przeznaczony do kontaktu z żywnością niespełniający wymagań określonych w art. 3 rozporządzenia nr 1935/2004 albo taki materiał lub wyrób zawierający w swoim składzie substancje inne niż określone w trybie art. 54, albo taki materiał lub wyrób nieprawidłowo oznakowany, podlega karze grzywny.

W przypadku nieprzestrzegania prawa ubezpieczyciele wyłączają swoją odpowiedzialność.

Działanie przedsiębiorcy zgodne z prawem jest dla niego istotne, chociażby biorąc pod uwagę postanowienia umów ubezpieczeniowych. Wynika z nich, iż ubezpieczyciel nie odpowiada za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie i w takich przypadkach nie wypłaca odszkodowania.

Jednym z elementów misji STIGEN Sp. z o.o. jest promocja nowoczesnych i higienicznych rozwiązań, mających znaczący wpływ na zdrowie konsumentów przez wysokiej jakości produkty i usługi wytwarzane przy zastosowaniu pary podnoszenie wiedzy i świadomości podmiotów odpowiedzialnych za ochronę zdrowia konsumentów w zakresie dotyczącym technologii produkcji pary czystej. Dlatego STIGEN Sp. z o.o. oferuje wsparcie szkoleniowe i doradztwo techniczne dla projektantów, instalatorów oraz dostawców linii technologicznych.

Więcej informacji: