Jest to ser twardy, pełnotłusty, wytwarzany z surowego mleka owczego autochtonicznej rasy owiec z Bovec, które można również zmieszać z mlekiem krowim lub kozim, przyjmując, że nie stanowią one więcej niż 20% całkowitej ilości mleka. Produkcja tego słoweńskiego sera ogranicza się do okresu laktacji zwierząt, który zbiega się z sezonem wegetacyjnym łąk, na których wypasa się stada.

Podstawowa dawka pokarmowa w okresie laktacji składa się głownie z zielonki, do której można dodać także siano lub kiszonkę. Podstawowa dawka pokarmowa musi stanowić co najmniej 75 % masy suchej, którą zawiera dzienna dawka pokarmowa. Ser ma kształt kręgów o średnicy 20–26 cm, wysokości 8–12 cm. Ich masa to 2,5–4,5 kg. Powierzchnia sera jest twarda, gładka i płaska, o barwie od szarobrązowej do jasnobeżowej. Bok jest lekko wypukły, a krawędzie lekko zaokrąglone. Wewnątrz ser jest zbity, elastyczny i zwarty, łatwo się łamie na kawałki o kształcie muszli, nie krusząc się. Ma jednolitą szarobeżową barwę, kilka rozmieszczonych równomiernie dziur wielkości ziaren soczewicy lub, gdzieniegdzie, małe dziurki i pęknięcia. Konsystencja serów dłużej dojrzewających jest bardziej zbita i bardziej krucha. Minimalna zawartość suchej masy to 60%, a tłuszczu 45% Ser charakteryzuje się, pełnym, mocnym i lekko pikantnym smakiem i zapachem. Smak i zapach sera są łagodniejsze, jeżeli dodano do niego mleka krowiego lub owczego.

Granicę obszaru produkcji mleka przeznaczonego do wytwarzania sera „Bovški sir” stanowi na północy i na zachodzie linia biegnąca wzdłuż granicy z Włochami, od Mali Mangart i Veliki Mangart do przejścia granicznego Učja. "Bovški sir" jest trzecim serem ze Słowenii, pisanym do unijnego rejestru Chronionych Nazw Pochodzenia. Dotychczas status ten otrzymały sery "Tolminc" i "Nanoški sir".

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 753/2012 wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego  opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Źrodło: FAMMU/FAPA na podstawie Dziennika Urzędowego UE