Jakie będą nowe wyzwania dla polityki konsumenckiej na lata 2014-2020?

Jednym z nich na pewno będzie ciągle kryzys, który powoduje powiększenie się grupy konsumentów "wrażliwych" (np. biednych, osób starszych). Innym wyzwaniem jest też starzenie się społeczeństwa. Będziemy się musieli zmierzyć także z wyzwaniami, jakie niesie rynek elektroniczny, które do tej pory nie były podnoszone przez politykę konsumencką. Do tego mamy globalizację - coraz więcej produktów pochodzi z krajów trzecich. Musimy więc lepiej monitorować jakość i przestrzeganie przez producentów naszych norm.

Kto skorzysta z nowych programów edukacyjnych?

Do tej pory raczej skupialiśmy się na edukowaniu konsumentów o ich prawach, ale trzeba też pomyśleć o przedsiębiorcach, zwłaszcza tych mniejszych, którzy łamią prawa konsumentów często z niewiedzy. W swoim projekcie Komisja Europejska faworyzuje młodych, a taką edukację powinno się prowadzić przez całe życie. Jeśli np. spojrzymy na e-rynek, to tam edukacji o swoich prawach przede wszystkim potrzebują osoby starsze.

Myśleli już Państwo, jakie poprawki wprowadzić do propozycji KE?

Chciałbym dorzucić kilka rzeczy, które nie były priorytetem dla Komisji, np. portale porównujące ceny i jakość produktów. KE nie przewidziała też programu dla konsumentów "wrażliwych", trzeba to naprawić. Tak samo, jeśli chodzi o kwestie starzenia się społeczeństwa.

A jaka jest przyszłość alternatywnych metod rozwiązywania sporów (ADR) i pozwów zbiorowych?

W propozycji jest uwzględniona kwestia rozwiązywania sporów przy pomocy internetu, ale niestety nie uwzględniono ADR-ów. Akt o Jednolitym rynku wymienia alternatywne metody wśród swoich celi, ale nie wspomina o sporach zbiorowych. Rozumiem, że Komisja uwzględniła rozwiązywanie sporów online, bo to najnowsze rozwiązanie, ale nie powinno się zapominać o ADR-ach. Jestem zwolennikiem pozwów zbiorowych. Choć nie powinny być tak jak te amerykańskie, które prowadzą głównie do bogacenia się prawników.

Źródło: Parlament Europejski