Obecnie 9 polskich produktów zostało zarejestrowanych w kategorii Gwarantowana Tradycyjna Specjalność.

Nazwa „kabanosy” wywodzi się od słowa „kaban”. Tym mianem określano na terenach XIX–wiecznej Polski ekstensywnie karmionego młodego wieprza.

Kabanosy mają wygląd długich i cienkich batonów suchej kiełbasy, odkręconych z jednej strony. Batony są złożone na pół, w przegięciu mają ślad po odwieszeniu. Kolor powierzchni kabanosów jest ciemnoczerwony z odcieniem wiśniowym. Na ukośnym przekroju widoczne są ciemnoczerwone kawałki mięsa oraz jasnokremowe kawałki tłuszczu. Powierzchnia kabanosów jest gładka, sucha i równomiernie pomarszczona. Kabanosy cechuje wyraźnie wyczuwalny smak pieczonego peklowanego mięsa wieprzowego oraz lekki posmak kminku i pieprzu. Specyficzny charakter kabanosów wynika z kilku cech typowych dla tego produktu: kruchości, soczystości i specyfiki mięsa, wyjątkowego smaku i zapachu oraz jednolitego, charakterystycznego kształtu. Cechą charakterystyczną kabanosów jest również wyraźnie słyszalny w chwili ich przełamywania dźwięk trzasku (tzw. „strzału”) będący efektem kruchości mięsa oraz jego odpowiedniego suszenia i wędzenia.

Kabanosy spożywano powszechnie na ziemiach Polski już w latach 20. i 30. XX wieku. Znacznie wcześniej, bo już w połowie XIX w., kabanowe (z mięsa kabanów) szynki, żeberka czy kiełbasy wyrabiano także na własny użytek w wiejskich gospodarstwach. Kabanosy w czasach PRL (lata 1945-1989) zdobyły wielką popularność, stając się – obok szynki i bekonu – polską specjalnością eksportową.

W trakcie procedury rejestracyjnej Austria, Niemcy i Czechy złożyły sprzeciw wobec rejestracji kabanosów. Jednakże wyjaśnienia złożone przez stronę polską zostały przyjęte i produkt wpisano do rejestru Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności.

Obecnie już 31 polskich produktów zostało wpisanych do unijnych rejestrów Chronionych Nazw Pochodzenia, Chronionych Oznaczeń Geograficznych i Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności.

Źródło: MRiRW