Wykonanie badań monitoringowych pozwoliłoby na porównanie występowania tych bakterii w żywności gotowej do spożycia w krajach członkowskich i zweryfikowanie unijnych kryteriów bezpieczeństwa dla L.  monocytogenes.

 Z danych EFSA wynika, że produkty rybne i sery należą do wyrobów najczęściej nie spełniających kryteriów dotyczących L. monocytogenes zawartych w rozporządzeniu wspólnotowym nr 2073/2005. W ramach planowanych badań monitoringowych każdy kraj członkowski miałby pobrać z obrotu kilkaset próbek serów oraz  próbek produktów rybnych, pod koniec okresu ich przydatności do spożycia. Szczegóły przeprowadzenia tych badań są jeszcze ustalane.

Dodatkową kwestią skupiającą uwagę Komisji są rezultaty posiedzenia Komisji Kodeksu Żywnościowego, które odbyło się w grudniu 2008 r. w Gwatemali.  Przyjęto na nim kryterium, że  L. monocytogenes powinna być nieobecna w 25 g produktu na końcu procesu produkcyjnego lub w momencie jego wprowadzenia do sprzedaży (dotyczy to żywności gotowej do spożycia, w której możliwy jest wzrost Listeria monocytogenes). Niezależnie od tych ustaleń, istnieje potrzeba sprecyzowania kryteriów zawartych w rozporządzeniu 2073/2005 dotyczących Listeria monocytogenes w żywności gotowej do spożycia, w której możliwy jest wzrost tych bakterii, w przypadku, gdy producent nie jest zdolny do wykazania kompetentnym władzom, że liczba L. monocytogenes nie przekroczy 100 jtk/g w ciągu okresu przydatności do spożycia produktu znajdującego się w obrocie. Większość krajów członkowskich przyjmuje, że w obrocie dla takiej żywności powinno obowiązywać kryterium – Listeria monocytogenes – nieobecne w 25 g.