Od 1 września w szkołach powinna zadziałać ustawa dopuszczająca do sprzedaży uczniom wybrane produkty spożywcze, którą prezydent Bronisław Komorowski podpisał jeszcze w grudniu zeszłego roku. Ustawa to za mało - potrzebne jest rozporządzenie ministra zdrowia o tym, co będzie dopuszczalne w sklepikach i stołówkach. Ma wskazać nie konkretne produkty, ale maksymalne wartości cukru, soli i tłuszczu w sklepikowym asortymencie.

Resort się jednak spóźnia - projekt rozporządzenia miał w kwietniu być konsultowany społecznie. Potem była mowa o końcu maja. Jest czerwiec i nadal go nie ma. - Czasu na przygotowanie się do nowego roku szkolnego zostało naprawdę niewiele. Nie dziwię się, że szkoły i sklepikarze są podenerwowani- mówi „Wyborczej" poseł PSL Jan Bury, jeden z pomysłodawców zmiany przepisów.

Brak rozporządzenia pozwala kwitnąć szkolnym plotkom. - Bez rozporządzenia nie jestem w stanie skalkulować, czy ta praca będzie mi się jeszcze w ogóle opłacać – mówi jeden z ajentów. - Już dziś sprzedaję: jabłka, wodę, owocowe sałatki. Ale jak będę musiał całkiem wyrzucić drożdżówki czy słone paluszki, to mogę zamykać biznes.

Zbyt restrykcyjnych przepisów boją się też nauczyciele. - Nie widzę powodu, by wszystkie dzieci pozbawiać słodyczy. Chudzielcowi, który ma 10 godzin WF-u w tygodniu, słodki baton nie zaszkodzi, raczej doda energii - uważa Jan Hrynczuk, dyrektor SP nr 153 w Krakowie. - Czy mam studiować skład każdego batonika sprzedawanego w sklepiku? - pyta z kolei Artur Ławrowski, dyrektor Zespołu Szkól Integracyjnych nr 7 w Krakowie.

Według dyrektorów szkół ograniczenie sprzedaży jedzenia w sklepikach niewiele zmieni. - To, czego dzieci nie zjedzą w szkole, zjedzą w domach. Albo matki zapakują im słodycze do plecaków. Już teraz pakują garściami - przekonuje dyrektor Hrynczuk.

Więcej w: Gazeta Wyborcza