Jest około 200 razy bardziej słodki od cukru (sacharozy) przy wartości energetycznej wynoszącej 4 kcal/g. Ponieważ już niewielka ilość aspartamu wystarcza do nadania produktowi pożądanego smaku słodkiego, ilość kalorii dostarczona przez aspartam jest nieznaczna. Przykładowo, szczypta aspartamu dostarczająca zaledwie 0,1 kcal energii ma taką samą słodycz jak łyżeczka cukru o wartości energetycznej 16 kcal.
Aspartam został odkryty w Stanach Zjednoczonych w 1965 r.
Jest używany przy produkcji napojów, dżemów, deserów, słodzików stołowych, ciastek czy gumy do żucia.
Aspartam jest powszechnie stosowany w Unii Europejskiej, oraz w wielu innych częściach świata, w tym w Kanadzie, Ameryce Południowej i Japonii.

Aspartam składa się z dwóch naturalnie występujących aminokwasów (fenyloalaniny i kwasu asparaginowego ) połączonych metanolem. W organizmie człowieka aspartam rozkłada się do fenyloalaniny, kwasu asparaginowego i metanolu. Fenyloalanina i kwas asparaginowy to aminokwasy, które występują w większości produktów spożywczych zawierających białko – m.in. w mięsie, produktach mlecznych i warzywach.
Metanol, w przypadku występowania w dużych ilościach może mieć szkodliwe działanie dla organizmu.  Jednakże, ilość metanolu powstająca w wyniku rozkładu aspartamu jest znikoma i znacznie mniejsza, niż w przypadku naturalnej zawartości tego związku w owocach i warzywach – przykładowo: szklanka soku pomidorowego lub soku jabłkowego zawiera około 12 razy więcej metanolu niż porównywalna ilość napoju bezalkoholowego słodzonego aspartamem.

Bezpieczeństwo stosowania aspartamu było przedmiotem wielu badań i ocen różnych niezależnych instytucji naukowych, w tym Komitetu Naukowego ds. Żywności (SCF), Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz Wspólnego Komitetu Ekspertów FAO / WHO ds. Dodatków do Żywności ( JECFA).